Kaaskop in Kathmandu
20 januari 2017 - Kirtipur, Nepal
Het avontuur is begonnen! Met heel wat lieve berichtjes reed ik, genietend van oude Nederlandse hits, gezellig met mams, paps en Rianne richting Schiphol. Hier ben ik door veel handen uitgezwaaid. Laura, Anneke, Hieke en Mark, ik vond het zo fijn dat jullie er ook waren! Al die lievigheid was heel welkom. Ik bleek namelijk ook best vatbaar voor het vertrekverdriet. Maar na een paar kleine tranen, ben ik met ook een grote lach door de douane gestapt (vlekkeloos voor de verandering! Overwinning!).
De reis ging soepeltjes. Toen we al boven Nepal vlogen was ik lekker uit het raam aan het staren naar wat mooie bergen, toen ik ineens besefte dat de witte streep op de achtergrond geen vreemde bewolking was.. Dat waren de besneeuwde bergtoppen van de Hymalaya!! Indrukwekkend.. Ik kan niet wachten om daartussen te lopen.
Op het vliegveld stonden Maud en Sanju me al op te wachten. Zij hebben hier sinds 1,5 jaar een kleine organisatie, waarmee ze voornamelijk verschillende projecten sponsoren, maar waar ook regelmatig vrijwilligers komen om te helpen met (muziek) therapie, of, zoals ik, om Engelse les te geven. "Inspire nepal", http://www.inspirenepal.com/nl/.
De eerste nachten sliep ik bij Maud en Sanju in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. De eerste twee dagen waren goed gevuld met lessen over de cultuur, gewoonten en gebruiken van Nepal, een beetje taalles: Nepalees voor noobs, Nepalees eten proeven, neuszweet van alle chili, en wat sightseeing. Sanju heeft me bijvoorbeeld de 'monkey temple' laten zien. Deze heet niet echt zo (hoe wel, ben ik vergeten), maar de toeristen hebben de tempel deze naam gegeven vanwege alle aapjes die rond en over de tempel heen huppelen. Heel vermakelijk! En als je niet naar de hupsende aapies kijkt, valt op dat de tempel ook best gaaf is en een prachtig uitzicht over de kathmandu vallei heeft.
Sinds eergisteren ben ik bij mn gastgezin in Kirtipur, een soort buitenwijk van Kathmandu. Ik verblijf bij de directrice van de vrouwenschool waar ik Engelse les geef, haar man en zijn moeder, Aama. Ik noem ze Ganga-didi en Dhilip-dai. Letterlijk betekent dit Ganga-oudere zus en Dhilip-oudere broer. Die achtervoegsels zijn een Nepalees gebruik om respect te uiten. Ze noemen elkaar dus allemaal broer of zus. Mooi gebruik wel! En Aama is Nepalees voor moeder. Geen idee wat Aama's echte naam is. Aama komt morgen weer thuis, en ga ik dus dan voor het eerst ontmoeten. Het schijnt een schattig vrouwtje te zijn. Ganga-didi en haar man zijn echt schatten van mensen. Goed lachs, en willen me vanalles uitleggen over de -tig festivals die ze hier vieren, en alle andere gebruiken die de Nepalese cultuur rijk is.
Gisteren ben ik voor het eerst op de vrouwenschool geweest. Hier komen vrouwen en meiden, die te oud zijn om naar de reguliere school te gaan, die in hun jeugd geen onderwijs gevolgd hebben. De school bestaat uit een paar kleine lokaaltjes met een bord, bankjes en tafels. That's all. Wel hebben ze van Inspirenepal laatst een laptop gekregen. Ik had in NL wat youtube liefjes op een usb'tje gezet, dus vandaag hebben we in de klas een liedje over de regenboogkleuren gezongen. Aan het eind konden ze allemaal, met soms een beetje hulp, de kleuren van red tot pink benoemen. Ze liepen neuriënd het klaslokaal uit! Het aanleren van dit basic Engels gaat echt nog een uitdaging zijn.. Maar ik ben benieuwd, en heb er zin in!
Nog een paar feitjes:
*Ze rijden hier links en dat is ook gelijk de enige verkeersregel waar ze zich aan houden. Toeteren is de voornaamste manier van communicatie in die grote bende, ik bedoel, in het verkeer.
*Het tijdsverschil is 4 uur en drie kwartier.. Wisten jullie dat dat kon??
*Ze eten hier met de hand. Wat specifieker de rechterhand. Wel zo fris, want links gebruikt men voor ehh andere zaken ;P. Hoewel de hygiëne al wel zo ver ontwikkeld is dat (hoop ik) iedereen z'n handen wast na de wc te gaan, is het nog steeds taboe om die linkerhand ook voor het eten te gebruiken. In case you wondered, ja ik gebruik nog wel wc-papier. Ik voel nog niet echt de drang om die westerse gewoonte los te laten.. :p Maar ik heb al wel mn eerste paar bordjes rijst met de hand naar binnen geduwd! Saus onder mn nagels kan ik nog niet echt aan wennen, maar koken kunnen ze hier zeker! De smaak is goed.
*De huizen hebben hier geen centrale verwarming, vaak is er geen douche, water is maar beperkt beschikbaar en warm water is extreme luxe. Maar er is hier wel wifi in het huis! Bijzondere volgorde van ontwikkeling van de faciliteiten hè..
*Hoewel de overheid verbetering beloofd heeft, valt de stroom ook nog steeds regelmatig uit. Het gaat ook vanzelf weer aan, maar het is wel even wennen als je ineens in een restaurant op de tast je milktea moet zoeken.
Dus nu lig ik hier in mn thermokleding in mn nogal harde bed, me ontzettend te verheugen in de koude douche van morgenochtend. Maar ik zal niet klagen, de emmer-douche is namelijk nog steeds heel gebruikelijk hier, dus ik ben al lang blij dat ik niet met een hoofd vol shampoo op straat hoef te staan.
Al met al waren de eerste dagen behoorlijk intens. Ik merk dat de cultuurverschillen indruk op me maken, en het zal denk ik nog wel even wennen voordat ik aan de chaos en viezigheid gewend ben. Maar de mensen hier zijn ontzettend lief, en ik heb er dus vertrouwen in dat ik hier mn draai wel ga vinden. Ik woon de komende vijf weken bij Ganga-didi en haar familie, en zal jullie op de hoogte houden van mijn geklungel hier. Foto's volgen! Liefs :D
De reis ging soepeltjes. Toen we al boven Nepal vlogen was ik lekker uit het raam aan het staren naar wat mooie bergen, toen ik ineens besefte dat de witte streep op de achtergrond geen vreemde bewolking was.. Dat waren de besneeuwde bergtoppen van de Hymalaya!! Indrukwekkend.. Ik kan niet wachten om daartussen te lopen.
Op het vliegveld stonden Maud en Sanju me al op te wachten. Zij hebben hier sinds 1,5 jaar een kleine organisatie, waarmee ze voornamelijk verschillende projecten sponsoren, maar waar ook regelmatig vrijwilligers komen om te helpen met (muziek) therapie, of, zoals ik, om Engelse les te geven. "Inspire nepal", http://www.inspirenepal.com/nl/.
De eerste nachten sliep ik bij Maud en Sanju in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. De eerste twee dagen waren goed gevuld met lessen over de cultuur, gewoonten en gebruiken van Nepal, een beetje taalles: Nepalees voor noobs, Nepalees eten proeven, neuszweet van alle chili, en wat sightseeing. Sanju heeft me bijvoorbeeld de 'monkey temple' laten zien. Deze heet niet echt zo (hoe wel, ben ik vergeten), maar de toeristen hebben de tempel deze naam gegeven vanwege alle aapjes die rond en over de tempel heen huppelen. Heel vermakelijk! En als je niet naar de hupsende aapies kijkt, valt op dat de tempel ook best gaaf is en een prachtig uitzicht over de kathmandu vallei heeft.
Sinds eergisteren ben ik bij mn gastgezin in Kirtipur, een soort buitenwijk van Kathmandu. Ik verblijf bij de directrice van de vrouwenschool waar ik Engelse les geef, haar man en zijn moeder, Aama. Ik noem ze Ganga-didi en Dhilip-dai. Letterlijk betekent dit Ganga-oudere zus en Dhilip-oudere broer. Die achtervoegsels zijn een Nepalees gebruik om respect te uiten. Ze noemen elkaar dus allemaal broer of zus. Mooi gebruik wel! En Aama is Nepalees voor moeder. Geen idee wat Aama's echte naam is. Aama komt morgen weer thuis, en ga ik dus dan voor het eerst ontmoeten. Het schijnt een schattig vrouwtje te zijn. Ganga-didi en haar man zijn echt schatten van mensen. Goed lachs, en willen me vanalles uitleggen over de -tig festivals die ze hier vieren, en alle andere gebruiken die de Nepalese cultuur rijk is.
Gisteren ben ik voor het eerst op de vrouwenschool geweest. Hier komen vrouwen en meiden, die te oud zijn om naar de reguliere school te gaan, die in hun jeugd geen onderwijs gevolgd hebben. De school bestaat uit een paar kleine lokaaltjes met een bord, bankjes en tafels. That's all. Wel hebben ze van Inspirenepal laatst een laptop gekregen. Ik had in NL wat youtube liefjes op een usb'tje gezet, dus vandaag hebben we in de klas een liedje over de regenboogkleuren gezongen. Aan het eind konden ze allemaal, met soms een beetje hulp, de kleuren van red tot pink benoemen. Ze liepen neuriënd het klaslokaal uit! Het aanleren van dit basic Engels gaat echt nog een uitdaging zijn.. Maar ik ben benieuwd, en heb er zin in!
Nog een paar feitjes:
*Ze rijden hier links en dat is ook gelijk de enige verkeersregel waar ze zich aan houden. Toeteren is de voornaamste manier van communicatie in die grote bende, ik bedoel, in het verkeer.
*Het tijdsverschil is 4 uur en drie kwartier.. Wisten jullie dat dat kon??
*Ze eten hier met de hand. Wat specifieker de rechterhand. Wel zo fris, want links gebruikt men voor ehh andere zaken ;P. Hoewel de hygiëne al wel zo ver ontwikkeld is dat (hoop ik) iedereen z'n handen wast na de wc te gaan, is het nog steeds taboe om die linkerhand ook voor het eten te gebruiken. In case you wondered, ja ik gebruik nog wel wc-papier. Ik voel nog niet echt de drang om die westerse gewoonte los te laten.. :p Maar ik heb al wel mn eerste paar bordjes rijst met de hand naar binnen geduwd! Saus onder mn nagels kan ik nog niet echt aan wennen, maar koken kunnen ze hier zeker! De smaak is goed.
*De huizen hebben hier geen centrale verwarming, vaak is er geen douche, water is maar beperkt beschikbaar en warm water is extreme luxe. Maar er is hier wel wifi in het huis! Bijzondere volgorde van ontwikkeling van de faciliteiten hè..
*Hoewel de overheid verbetering beloofd heeft, valt de stroom ook nog steeds regelmatig uit. Het gaat ook vanzelf weer aan, maar het is wel even wennen als je ineens in een restaurant op de tast je milktea moet zoeken.
Dus nu lig ik hier in mn thermokleding in mn nogal harde bed, me ontzettend te verheugen in de koude douche van morgenochtend. Maar ik zal niet klagen, de emmer-douche is namelijk nog steeds heel gebruikelijk hier, dus ik ben al lang blij dat ik niet met een hoofd vol shampoo op straat hoef te staan.
Al met al waren de eerste dagen behoorlijk intens. Ik merk dat de cultuurverschillen indruk op me maken, en het zal denk ik nog wel even wennen voordat ik aan de chaos en viezigheid gewend ben. Maar de mensen hier zijn ontzettend lief, en ik heb er dus vertrouwen in dat ik hier mn draai wel ga vinden. Ik woon de komende vijf weken bij Ganga-didi en haar familie, en zal jullie op de hoogte houden van mijn geklungel hier. Foto's volgen! Liefs :D
