Met toeters en Beijinglebells

Situatieschets: ik lig in het middelste bedje van een stapelbed met drie verdiepingen; de 'hard sleeper'. Alle spleetogen om me heen gluren steeds stiekem mijn kant op en ik kijk iets minder stiekem (grotere ogen ;P ) terug. Zo zit er bijvoorbeeld links in het gangpad een vrouw met een krulspeld in haar pony, voor me zit een klein meisje een bekertje oranje gelei te slurpen en in het bed linksonder mij is een meisje net begonnen een bak instant rijst met twee stokjes naar binnen te harken. En als ik dan recht voor me uit kijk, zie ik door een groot raam het Chinese landschap op behoorlijke snelheid voorbij flitsen.. Ik zit dus in de trein!

Mijn laatste verhaaltje had jullie natuurlijk ontzèttend in spanning gelaten over of ik m'n visum voor China wel of niet zou krijgen.. ;) Nou, dat is dus gelukt!! Jippiejajee, het tripje Hongkong was niet voor niks geweest. En hoewel het een hele georganiseerde, westerse stad is, was dit weekje behoorlijk intens en vermoeiend! Toen ik weer naar Thailand terug vloog, had ik daarom alles behalve zin om weer de gekte van Bangkok in te moeten.. Gelukkig vond ik op het vliegveld een bus die rechtstreeks naar Koh Chang ging, een eiland voor de Thaise kust, en boekte een retourtje. Het regenseizoen was begonnen en de bus bleek lek te zijn, maar ik had Bangkok ontlopen! Op dat chille eiland heb ik een beetje de tijd uit gezeten tot ik naar China kon vliegen. Er was ook geen drol te doen nu het continu regende. Gelukkig was er een gezellige groep backpackers in het hostel. We aten mango's (lekkerste ever), speelden "waterpolo" (in het zwembad ben je toch al nat) en dronken gins tonics (just because). Hoogtepunten van de week waren het zingen met een bandje op een podium aan het strand en een voetmassage en pedicure van een 'ladyboy'. De perfecte 'vrouwen' voor dit werk als je het mij vraagt! Optimale mix van vrouwelijke tederheid met mannelijke handen.. Heerlijk!
De ladyboys zijn echt deel van de moderne Thaise cultuur en het spotten van ladyboys op straat is echt een toeristische attractie. Erg lastig soms, want Thaise mannetjes kunnen prachtige vrouwen zijn! Dat is ook de reden waarom je, als je in Thailand gaat stappen, als man zowat meer op je hoede moet zijn dan als vrouw, haha.

Na zo'n weekje gezellig niksen, was het weer even behoorlijk schakelen toen ik in Beijing aankwam. Ineens was ik weer in mn uppie en door de immense taalbarrière voelde ik me, in een stad met 40 miljoen mensen, alleen. Maar, er was een bekend gezicht.. Jochum, een vriend van me uit Groningen, doet hier toevallig nu een internship. Hij spreekt Chinees en kon me dus helpen met mijn eerste Chinese woordjes en het regelen van een simkaart met data (dankzij Google translate is de taalbarrière wat gekrompen!).

Nu kon ik Beijing (ook wel: Peking) beginnen te ontdekken. Een ontzettend boeiende plek, zo bleek. Een paar dingen die nogal opvallen:
*Je moet een zogenaamde vpn blocker op je telefoon installeren om facebook, whatsapp of google te kunnen blijven gebruiken als je in China bent. Deze apps en websites heeft de Chinese overheid namelijk allemaal geblokkeerd.
*Midden in het centrum van Beijing vind je ineens hele wijken met alleen maar laagbouw: de Hutongs. Oude pietepeuterige huisjes met kleine binnenplaatsjes en smalle steegjes waar de oude mensjes op tuinstoelten gedroogde kippenklauwen eten.
*Er zijn openbare toiletten in élke straat. Ik denk dit nodig is om te voorkomen dat de chinezen op straat hun behoeftes gaan doen. Het hoofdstuk "poep en plas is privé" hebben ze hier namelijk een beetje overgeslagen. De vrouwen laten de deur van de wc bijvoorbeeld wagenwijd open staan als ze boven een hurktoilet hangen en op straat zie je kleine kinderen lopen met een opening in hun broek over de bilnaad: de open kruis broeken. Geen luiers meer nodig, want de kindjes worden gewoon met broek en al opgetild en boven een wc gehangen. Stiekem vind ik het ook heel grappig om een peuter hurkend op straat te zien spelen en dan te zien dat er twee blote billetjes uit zn broek steken..
*het aantal bewakers en politie e.d. op straat is echt ontelbaar. Bijvoorbeeld bij een metrostation.. Bij elke ingang van een metrostation staan twee mannen in uniform met hun armen stijf langs hun lijf, dan staan er minstens 4 bewakers bij de tassenscanner en er staan er een aantal op het perron op een verhoginkje die (gok ik) zeggen dat je niet meer in mag stappen als de metro al vertrekt. In NL hebben we toch een luidsprekertje die dit omroept? Al deze mensen staan dus eigenlijk de hele dag niks te doen. Levende veiligheidscamera's omschreef Frank het laatst mooi op Skype.. Ik denk dat dit het resultaat van het communistische idee is dat de overheid de banenmarkt reguleert?
*gebouwen hebben hier soms geen 4e verdieping. Dit is omdat '4' in het Chinees klinkt als 'dood'. Ik kreeg ook korting op m'n nieuwe simkaart omdat ik wel een telefoonnummer met een 4 er in wilde.. Prima!

Ik heb ruim een week in en om Beijing gezeten en ik merk dat ik het lastig vind om te verwoorden hoe het hier is.. Al die indrukken zijn lastig te omschrijven. Maar wat ik gedaan heb in die tijd.. Ik heb de verboden stad bezocht, waar de vroegere emperors woonden samen met hun vrouwen en hun (gecastreerde) mannelijke helpers. Ik heb koffie gedronken en friends gekeken in een replica van het Central Perk café, en heel wat uurtjes rondgehangen in prachtige parken. In het park verveel je je nooit. Daar zie je iemand zhigong oefeningen doen, daar loopt iemand met een zwaard te zwaaien en verderop is iemand met een grote penseel met water sierlijk chinese tekens op de tegels aan het tekenen. Jammer dat je er vaak niet in het gras mocht zitten..
Leuk dus, die parken, maar het blijft stad. Na een paar dagen begon dat bij mij weer te kriebelen en ben ik de stad uit gevlucht. En waar wou ik heen? Naar de Chinese muur! Dé reden waarom ik naar China wilde. En wat voelde het als een overwinning, na al dat visumgedoe, toen ik eindelijk in m'n uppie rustig over die muur sjouwde!! A dream come true. Ik had een rustig stuk opgezocht en kwam bijna niemand tegen in mijn uren wandelen. Maar deze kilometers muur waren wel helemaal gerestaureerd: cement tussen de perfecte tegels en veiligheidscamera's om de 100m.. Hier voelde het alsof de chinese muur vorige week gebouwd was. Ik was nog niet helemaal voldaan. Maar goed, nog zo'n 8000 km meer te ontdekken! Dus in de week erna heb ik een wandeltocht gedaan met een groep over een verlaten, vervallen, overwoelerd stuk muur. Ja, zo ziet een muur van zo'n 700 jaar oud er uit. Ik vond het prachtig om de groene heuvels af te scannen en dan steeds ergens een stukje muur te herkennen.

Mijn treinrit van 20 uur zit er ondertussen bijna op en ik ga proberen om het snel af te ronden! Ik heb nog een dag een mooi natuurpark bezocht met een gorge en werd daar voor het eerst geconfronteerd met de Chinese versie van een natuurpark.. Bijzondere natuur wordt hier omgebouwd tot halve pretparken. Om in de gorge te komen werd je een dam op gerold door een roltrap in de vorm van een draak, toen werden we in bootjes geladen en over de rivier gevaren totdat we op het eind op een plek waren, waar gebunjeejumpt werd en hard muziek werd gespeeld (ik vond "smack that" en "the final countdown" bijzondere muziekkeuzes), je met een slang kon knuffelen, hertjes kon voeren, en alles met heel wat toeters en bellen. Het uitzichtpunt bovenop de heuvel was de minst bezochte attractie. Zelfs mijn blonde haar kreeg meer aandacht. Na een van de fotoshoots met een groepje Chinezen raakte ik (via WeChat met vertaalfunctie) aan de klets met een vent die een tour guide bleek te zijn. Zo gebeurde het dat ik de terugweg naar Beijing in een tourbus vol met Chinezen belandde met een microfoon in m'n hand, sinterklaas kapoentje zingend. Wat heb ik gelachen!
Terug in het hostel kwam ik een groep backpackers tegen en voordat ik het wist was ik weer aan het zingen. Dit keer in een karaokehuis. Karaoke is hier echt een ding. In zo'n karaokehuis huur je met een groep vrienden een kamer met een karaoke set voor een paar uur en de (vaak onbeperkte) drankjes worden in je kamer bezorgd. Gegarandeerd een idiote avond. Die van ons eindigde in de kamer van de buren; een groep Chinese studenten zonder shirts. We hebben ze de macarena laten doen.

Toen was het weer tijd voor wat serieuze Chinese cultuur op Tiananmen square, het plein van de hemelse vrede. Een ontzettend ironische naam aangezien dit plein bij alle bezoekers (behalve bij de Chinezen zelf!!) bekend is vanwege de rellen tussen het leger en protesterende studenten in 1989. De foto van een jonge, onbekende, man die stilstaat voor drie grote tanks is hier gemaakt. De overheid heeft deze hele opstand in de doofpot gestopt en zijn hier eng goed in geslaagd.

Vanaf Beijing heb ik een trein gepakt naar Zhangjiajie. Een jong gezinnetje in m'n slaapcoupé nodigde me uit om wat met ze mee te eten, waarvan later met google translate bleek dat het gedroogde eendentongetjes waren. Hoe verzinnen ze het? Het was wat krakerig, maar te eten..

Het national park bij Zhangjiajie is vooral bekend om de super stijle rotspieken van soms wel 300m hoog. Dit bizarre landschap inspireerde de maker van avatar tot die zwevende rotsen. Maar ook dit park is echt een grote attractie, waar je een dag rond kan lopen zonder een stap in de aarde te zetten. De Chinese dames op hakken en in jurkjes nemen de kabelwagen naar boven, lopen over stenen paden achter hun groepsleider met microfoontje aan naar het uitzichtpunt, nemen belachelijk veel foto's, en nemen dan de bus naar de volgende stop. Ik werk mezelf liever in het zweet op de trap om dan extra te genieten van dat uitzicht..

Al met al lijkt China dus behoorlijk toetristisch, maar dan wel met Chinese toeristen. Ik hoop in de komende maand de echte natuur hier nog te vinden, maar zal beste vrienden moeten worden met Google translate om dat te bereiken. Ik denk dat ik morgen eerst maar eens op zoek hoe ik moet zeggen 'ik pas voor tong'.