De glaasjes geproost en de groeten gezegd
Daar zit ik dan! Op Mianyang airport, te wachten op mijn vlucht naar Beijing; de eerste van de hele reeks vluchten die me terug naar NL gaat brengen! Ik heb de afgelopen weken vrijwilligers'werk' gedaan bij een chineze familie op een hele grote boerderij met vanalles erop en eraan. Ik ben uitgezwaaid door uncle Chan. Uncle Chan, die ze zonder grappen 'the leader of the family' noemen, zei steeds dat hij me niet wilde laten gaan. Ik denk vooral vanwege mijn vaardigheid om blond haar te kunnen groeien.. Hij zei namelijk ook dat z'n hart sneller begint te kloppen elke keer als ie me ziet, haha. Het is dat een een schattig mannetje is, anders had ik het nogal creepy gevonden.. Maar goed, hij heeft me dus gelukkig wel laten gaan, en nu zit ik te wachten op mijn vertraagde vlucht. Tot nu toe zijn ál mijn binnenlandse vluchten in China met vertraging vertrokken. Maar nu heb ik wel even de tijd om een eind te breien aan mijn blog! Ik zal een kleine familieschets van de boerderijfamilie voor jullie maken..
Lin is de leider van het vrijwilligersproject. Best een hele klus af en toe, want er zijn regelmatig meer dan 4 stapelbedden vol vrijwilligers aanwezig. Hij is erg gepassioneerd over de boerderij en alles wat er mee te maken heeft. Leuk om die passie te horen als je hem hier een vraag over stelt. Ik vond wel altijd de eerste 5 minuten van de monoloog die volgde beter dan de laatste 25. Mama Lin, dat is hoe we de moeder van Lin noemen, is een super lieve vrouw die veel van het heerlijke eten kookt en daar vaak vrolijk bij staat te zingen. Ik wou echt dat ik chinees kon, al is het alleen zodat ik met mama Lin kon praten.
Lin is getrouwd met Sarah en zij hebben samen een baby, NewNew, met de grootste hamsterwangen die ik ooit gezien heb. Lin's vader is trouwens de chinees met de dikste buik die ik ooit gezien heb. Hij hangt 'm vaak te luchten. Iets wat trouwens veel andere chinese mannen ook graag doen: een crop top maken van hun t shirt zodra ze even staan te niksen. En het zijn vooral de grootbuikige mannen die die 'chinese bikini' showen.
Verder zijn er nog wat familieleden die ik niet allemaal precies in de stamboom kan plaatsen. Een nichtje, XiXi. Uuuren koprollen mee gedaan. Sarah's moeder, die heel blij was dat ze XiXi af en toe bij mij kon droppen en wie er elke avond op toe zag dat iedereen wel genoeg at. Uncle Tongbou, die eigenlijk gewoon een goede vriend van de familie is. Linxi, ook een nichtje. Niet van de koprolleeftijd, maar meer van de bij-wie-kan-ik-nog-een-fles-bier-neerplanten-leeftijd. Echt verbaasd over hoeveel die meid kon drinken.. Ze was nog kleiner dan ik!
Dan was er nog een oma, de vierde generatie.
Verder zat TongTong ook aan de eettafel. Geen familie, maar woont wel op de boerderij en werkt hier als designer. Hij is bijna dertig en heeft een vrouw en twee kinderen in Beijing wonen, maar hij is zelf nog een groot kind. "Wanna go swim? Wanna play game? Wanna watch movie?" En daarna, "Wanna watch another movie?" Wat een schat, ik ga hem missen.
Tussen deze lieve mensen heb ik, samen met een wisselende verzameling vrijwilligers, te gekke laatste weken gehad! Een paar Nederlands getinte schilderijtjes afgeleverd en een houten speelbord gemaakt. Je hoort het, weinig uitgevoerd. Toch was het een ervaring op zich en die ervaring is gisteren in stijl afgesloten.
Gisteren zijn we, omdat het mijn laatste avond was, met de hele familie en alle vrijwilligers uit eten gegaan naar een hotpot restaurant, een traditionele soort pittige fondue. Ik voelde me erg vereerd, want ik ben hier maar 2,5 week geweest! Ik heb trouwens nog nooit zo'n vermakelijke, maar bizarre, fondue gegeten.. Kwarteleitjes (probeer die glibberige dingen maar eens uit de olie te pakken met stokjes), hele inktvisjes, twee soorten buffelmaag, eendentong en -darm.. Ik was af en toe blij dat er genoeg bier was om het weg te spoelen.
De chinezen hebben namelijk een traditie dat je bij alle speciale gelegenheden heel veel onderling moet proosten. Ze zeggen dan wat mooie woorden tegen elkaar en daarna begint het gevecht om wie zn glas het laagst houdt tijdens de proost. Degene met het laagste glas toont namelijk respect naar degene met wie hij proost. Daarna zeggen ze "gambé!", wat betekent dat de onderkant van je glas naar boven moet! Drie keer raden wie er gisteren, op haar laatste avond, aan de beurt was bij al het geproost? Gezellig ritueel. ;)
Thuis nog een paar spelletjes horizontaal 5 op een rij gedaan, TongTongs favoriete spelletje. Dit ging ineens een stuk minder goed dan normaal, haha! Maar wat een gezellige laatste avond! Ik besefte me dat ik het toch ook echt jammer vind om weg te gaan..
We zijn inmiddels al een poos van de grond af, dus ik gok dat het niet al te lang meer duurt voordat we in Beijing landen. Ik bedacht me trouwens laatst dat Katie Melua waarschijnlijk gelijk had over deze stad. Er lijken namelijk echt 9 million bicycles in Beijing te zijn. Ze hebben hier een mooi leensysteem van kleurrijke fietsjes en die zie je dus overal door de stad langs de posters voor de Olympische spelen van 2020 crossen. Ik denk dat China een kans maakt op een medaille bij wielrennen.
Gekke gedachtenspinsels. Het lijkt wel alsof ik met m'n hoofd in de wolken zit.
Ik ga een aantal dingen ook totaal niet missen. Hurktoiletten en sneldrooghanddoeken om maar wat te noemen. Wat ik wel ontzettend ga missen is van gemiddelde lengte te zijn! Wat is het heerlijk om iedereen recht in de ogen aan te kunnen kijken! Ik heb er vandaag nog even extra van genoten. Ik keek ze recht aan en zei gelukkig en voldaan: "ik ga naar huis."
Lin is de leider van het vrijwilligersproject. Best een hele klus af en toe, want er zijn regelmatig meer dan 4 stapelbedden vol vrijwilligers aanwezig. Hij is erg gepassioneerd over de boerderij en alles wat er mee te maken heeft. Leuk om die passie te horen als je hem hier een vraag over stelt. Ik vond wel altijd de eerste 5 minuten van de monoloog die volgde beter dan de laatste 25. Mama Lin, dat is hoe we de moeder van Lin noemen, is een super lieve vrouw die veel van het heerlijke eten kookt en daar vaak vrolijk bij staat te zingen. Ik wou echt dat ik chinees kon, al is het alleen zodat ik met mama Lin kon praten.
Lin is getrouwd met Sarah en zij hebben samen een baby, NewNew, met de grootste hamsterwangen die ik ooit gezien heb. Lin's vader is trouwens de chinees met de dikste buik die ik ooit gezien heb. Hij hangt 'm vaak te luchten. Iets wat trouwens veel andere chinese mannen ook graag doen: een crop top maken van hun t shirt zodra ze even staan te niksen. En het zijn vooral de grootbuikige mannen die die 'chinese bikini' showen.
Verder zijn er nog wat familieleden die ik niet allemaal precies in de stamboom kan plaatsen. Een nichtje, XiXi. Uuuren koprollen mee gedaan. Sarah's moeder, die heel blij was dat ze XiXi af en toe bij mij kon droppen en wie er elke avond op toe zag dat iedereen wel genoeg at. Uncle Tongbou, die eigenlijk gewoon een goede vriend van de familie is. Linxi, ook een nichtje. Niet van de koprolleeftijd, maar meer van de bij-wie-kan-ik-nog-een-fles-bier-neerplanten-leeftijd. Echt verbaasd over hoeveel die meid kon drinken.. Ze was nog kleiner dan ik!
Dan was er nog een oma, de vierde generatie.
Verder zat TongTong ook aan de eettafel. Geen familie, maar woont wel op de boerderij en werkt hier als designer. Hij is bijna dertig en heeft een vrouw en twee kinderen in Beijing wonen, maar hij is zelf nog een groot kind. "Wanna go swim? Wanna play game? Wanna watch movie?" En daarna, "Wanna watch another movie?" Wat een schat, ik ga hem missen.
Tussen deze lieve mensen heb ik, samen met een wisselende verzameling vrijwilligers, te gekke laatste weken gehad! Een paar Nederlands getinte schilderijtjes afgeleverd en een houten speelbord gemaakt. Je hoort het, weinig uitgevoerd. Toch was het een ervaring op zich en die ervaring is gisteren in stijl afgesloten.
Gisteren zijn we, omdat het mijn laatste avond was, met de hele familie en alle vrijwilligers uit eten gegaan naar een hotpot restaurant, een traditionele soort pittige fondue. Ik voelde me erg vereerd, want ik ben hier maar 2,5 week geweest! Ik heb trouwens nog nooit zo'n vermakelijke, maar bizarre, fondue gegeten.. Kwarteleitjes (probeer die glibberige dingen maar eens uit de olie te pakken met stokjes), hele inktvisjes, twee soorten buffelmaag, eendentong en -darm.. Ik was af en toe blij dat er genoeg bier was om het weg te spoelen.
De chinezen hebben namelijk een traditie dat je bij alle speciale gelegenheden heel veel onderling moet proosten. Ze zeggen dan wat mooie woorden tegen elkaar en daarna begint het gevecht om wie zn glas het laagst houdt tijdens de proost. Degene met het laagste glas toont namelijk respect naar degene met wie hij proost. Daarna zeggen ze "gambé!", wat betekent dat de onderkant van je glas naar boven moet! Drie keer raden wie er gisteren, op haar laatste avond, aan de beurt was bij al het geproost? Gezellig ritueel. ;)
Thuis nog een paar spelletjes horizontaal 5 op een rij gedaan, TongTongs favoriete spelletje. Dit ging ineens een stuk minder goed dan normaal, haha! Maar wat een gezellige laatste avond! Ik besefte me dat ik het toch ook echt jammer vind om weg te gaan..
We zijn inmiddels al een poos van de grond af, dus ik gok dat het niet al te lang meer duurt voordat we in Beijing landen. Ik bedacht me trouwens laatst dat Katie Melua waarschijnlijk gelijk had over deze stad. Er lijken namelijk echt 9 million bicycles in Beijing te zijn. Ze hebben hier een mooi leensysteem van kleurrijke fietsjes en die zie je dus overal door de stad langs de posters voor de Olympische spelen van 2020 crossen. Ik denk dat China een kans maakt op een medaille bij wielrennen.
Gekke gedachtenspinsels. Het lijkt wel alsof ik met m'n hoofd in de wolken zit.
Ik ga een aantal dingen ook totaal niet missen. Hurktoiletten en sneldrooghanddoeken om maar wat te noemen. Wat ik wel ontzettend ga missen is van gemiddelde lengte te zijn! Wat is het heerlijk om iedereen recht in de ogen aan te kunnen kijken! Ik heb er vandaag nog even extra van genoten. Ik keek ze recht aan en zei gelukkig en voldaan: "ik ga naar huis."
Welkom thuis....
Welkom thuis